Бу орто дойдуга күн-дьыл аастаҕын аайы киһи да, кинигэ да сааһырар. Эһиги иннигитигэр 1972-1988 сылларга хоһоон буолан суруллубут кинигэлэри таһаарабыт. Суруйааччылар хайдах курдук иэйэн олорон суруйбуттарын ааҕыҥ.
Хотугу сир тиитэ киил эттээх
Сүрэх умнубат. Сүпсүктээх, кэлиилээх-барыылаах, киириилээх-тахсыылаах, соһутар дьикти сонуннардаах сүүрбэһис үйэҕэ биһиги, дьон ортолоро, сороҕор тыыннаахтары тиэрдэ сыаналаабаппыт, өлбүттэри түргэнник умна охсорбут сымыйа буолбатаҕа чахчы. Ону биһиги олох түбүгэр, кини кыайан ситтэрбэт ахсым айанын эккирэтиитигэр эрийэ быраҕан, буолуохтаах буолбутун курдук тутта сатааччыбыт. Ол эрэн, ол бэйэни албыннаныыга бэриммэккэ, түүн утуйа сыттаххына, күнүс үлэлии сырыттаххына өйгөр күлүм гынан охсуллан ааһар умнуллубат дьоннор баар буолаллар. Сүрэх умнубат, күн-дьыл үтүө мөссүөннэрин өлбөөрдүбэт дьонноро. Өссө ону ааһан, дьыл-хонук араарыыта улаатан истэҕин аайы ордук ахтылҕаннаах, бэйэлэрин суохтатар, кырасыабай ыраас мөссүөннэрэ ордук кэрэтийэ көстөр күн сирин күндү дьонноро. Оннук дьоннор ортолоругар мин киллэрэбин табаарыспын, доҕорбун, талааннаах поэт Дмитрий Васильевы.
Доҕоро Савва Тарасов
Дорообо, Күн!
Дорообо, күн!..
Аҕал миэхэ
Сырдык кыымна,-
Сирэлитиим,
Төлөннүрдүүн түөспүн!
Сараадыта,
Сардаҥарда
Ыһыым,-
Дойдум үүннүн, көҕөрдүн!
Ылыҥ эрэ, аймах дьонум,
Ылыҥ, иҥэриниҥ!
Эһиэхэҕэ
Аргыс буолан
Сарыал мичилийдин!
ЭЙИЭХЭ, АА5ААЧЧЫ ДО5ОРБОР
Эн үөрдэххинэ, эйигинниин бииргэ үөрэбин,
Тэҥҥэ хомойобун хомойдоххуна,
Мин хоһоонум бүтүннүү эн, эн мичээриҥ,
Эн уордайыыҥ, эн төлөнүҥ олоччута.
Эйигинэ суох ырыабар биир тыл көстүбэт.
Дьэ, тугу истиэм, көрүөм үһү эйигинэ суох?
Ба5ар, миэхэ эн истиҥ көмөҥ баар буолан
Бу курдук күндүтэ буолуо кэрэ олох.
Бу олоххо мин соҕотох буолбатаҕым,
Эн курдук доҕоттордооҕум саныахпар үчүгэйиэн!
Билэҕин дуо, истэҕин дуо, эн курдук доҕоттордооҕум,
Миэхэ, мин сүрэхпэр маннык дириҥ үөрүүлээҕин?
Өйдүөҕүҥ миигин, барытын өйдүөҕүҥ!
Арай билбэккин эн бэйэҕин, бары үчүгэй дьоннордуу.
Атын дьон эрэ тустарыгар ананан,
Аны да биһиги олохпут киэркэйэ туруохтун дуу!
КОГДА ВЕЧЕРЕЕТ ДЕНЬ
Чуть удлиняется тень,
И далеко до тумана…
Длинный-предлинный день
Делят на три омургана.
Ранний – с утра – омурган
В плечи вливает ломоту,
Руки болят, как от ран,
Втягиваясь в работу…
Один омурган, второй…
Разве теперь устану?
Звонок у песни настрой
К третьему омургану.
Солнце к закату, и тут
Трудишься неустанно:
Всех плодотворнее труд
Третьего омургана.
( ОМУРГАН – перерыв на еду и отдых в период сенокоса и других сельскохозяйственных работ).
ЕЛИ
Нет деревьев стройней, чем ели.
Не раскачиваясь, не дрожа,
Ели словно бы онемели,
Бессловесные сторожа.
Легким сумраком окруженные,
Четким выписаны пером
Их иголки вечнозеленые,
Отливающие серебром.
В синь нацеливаются ели,
Как штыков стальных острия,
От зловещих бурь и метелей
Охраняя свои края.
Неподкупны они, бессменны
И недаром, как взвод солдат,
Подпирая красные стены,
Часовыми Кремля стоят.
